"Twórcą ceremonii picia herbaty (chanoyu, chado albo sado) był żyjący w XVI w. niedoszły mnich buddyjski Marata Mokichi (znany też Murata Shuko), którego wyrzucono z kolejnych klasztorów, gdyż ciągle był senny. Murata poradził sobie z sennością, pijąc dużo ilości zielonej herbaty. Ponieważ był przy tym człowiekiem towarzyskim, zaczął częstować tym ożywczym napojem przyjaciół i znajomych. Wkrótce spotkania przerodziły się w uroczysty ceremoniał. Co prawda z klasztoru i tak Murata wyrzucono, ale został za to pierwszym mistrzem herbacianej ceremonii.
Do dzić klasyczna ceremonia picia herbaty odbywa się w specjalnie do tego celu przeznaczonym pawilonie chashitsu. W środku znajdujący się maty i poduszki oraz palenisko, na którym ustawiony jest kociołek chagama przeznaczony do gotowania wody. Uczestnicy ceremonii, obowiązkowo odziani w odświętne stroje, poruszają się podczas jej trwania według ustalonego wzorca. Ważna jest liczba kroków, sposób siadania, miejsce, w którym odbywa się ceremonia, głębokość ukłonów, ton głosu, a także kolejność poruszania tematów podczas konwersacji. Wypada rozmawiać głównie o pięknie przedmiotów otaczających uczestników spotkania, w dobrym tonie jest również przyniesienie własnych drobiazgów, na przykład wachlarza albo eleganckich serwetek, też do podziwiania. Natomiast zupełnie niestosowna jest w tych okolicznościach rozmowa o pracy, polityce czy innych codziennych sprawach.
Zanim zostanie podana herbata, gościom serwuje się lekki posiłek. Sam sposób parzenia tego wyjątkowego napoju i jego późniejszy smak także nie przypominają tego, co bliskie jest Europejczykom. Herbatę parzy się w glinianej czarce, a następnie uciera za pomocą bambusowego mieszadła. Goście piją ten napój z jednego naczynia. Dopiero po tej degustacji podawana jest im nieco lżejsza w oddzielnych czarkach."
Cytat z książki: "Japonia cuda świata" autorstwa Magdaleny Patryas, Macieja Miłosza i Natalii Klorek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz